Jump to content

Pag-ibig sa Tinubuang Lupa: Difference between revisions

From Wikipedia, the free encyclopedia
Content deleted Content added
m Reverting possible vandalism by 2001:4454:54B:E400:DA5:713E:9695:7538 to version by Wugobdanwhu. Report False Positive? Thanks, ClueBot NG. (4116151) (Bot)
m Corrected spelling.
 
(14 intermediate revisions by 10 users not shown)
Line 1: Line 1:
{{Short description|Poem by Andres Bonifacio}}
'''Pag-ibig sa Tinubuang lupa''' (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero [[Andrés Bonifacio|Andres Bonifacio]]. The said poem was published in the first issue of ''Kalayaan''. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real [[Independence Day (Philippines)|Philippine independence.]] Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.<ref>{{Cite web|url=http://malacanang.gov.ph/7050-andres-bonifacios-pag-ibig-sa-tinubuang-lupa/|title=Andres Bonifacio’s “Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa”|website=Malacanang.gov.ph}}</ref><ref>Landia,Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.</ref>
'''Pag-ibig sa Tinubuang lupa''' (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero [[Andrés Bonifacio|Andres Bonifacio]]. The said poem was published in the first issue of ''Kalayaan''. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real [[Independence Day (Philippines)|Philippine independence.]] Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.<ref>{{Cite web|url=http://malacanang.gov.ph/7050-andres-bonifacios-pag-ibig-sa-tinubuang-lupa/|title=Andres Bonifacio's "Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa"|website=Malacanang.gov.ph}}</ref><ref>Landia, Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.</ref> The poem first appeared in the [[Katipunan]]'s newsletter in 1896.<ref>{{Cite book |last=Smyth |first=David |url=https://books.google.com/books?id=2UBFAQAAQBAJ&dq=pag-ibig+sa+tinubuang+lupa&pg=PA53 |title=The Canon in Southeast Asian Literature: Literatures of Burma, Cambodia, Indonesia, Laos, Malaysia, the Philippines, Thailand and Vietnam |date=2013-10-08 |publisher=Routledge |isbn=978-1-136-81605-5 |language=en}}</ref>


==Poem==
==References==
{{reflist}}
<center>
{{quote|
Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya<br>
Sa pagkadalisay at pagkadakila<br>
Gaya ng pag-ibig sa Tinubuang lupa?<br>
Aling pag-ibig pa? Wala na nga, wala.<br>


==External links==
Ulit-ulitin mang basahin sa isip<br>
*{{wikisourcelang-inline|m|Pagibig sa tinubuang Bayan|Pag-ibig sa Tinubuang Lupa}}
at isa-isahing talastasing pilit<br>
ang salita't buhay na limbag at titik<br>
ng isang katauhan ito'y namamasid<br>


[[Category:Filipino poems]]
Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal<br>
sa tapat na puso ng sino’t alinman,<br>
imbis at taong gubat, maralita’t<br>
mangmang nagiging dakila at
iginagalang.<br>


Pagpupuring lubos ang palaging hangad<br>
Sa bayan ng taong may dangal na ingat,<br>
Umawit, tumula, kumanta't sumulat,<br>
Kalakhan din niya'y isinisiwalat.<br>


Walang mahalagang hindi inihandog<br>
Ng may pusong mahal sa Bayang nagkupkop,<br>
Dugo, yaman, dunong, katiisa't pagod,<br>
Buhay ma'y abuting magkalagut-lagot.<br>

Bakit? Alin ito na sakdal ng laki,<br>
Na hinahandugan ng buong pagkasi,<br>
Na sa lalong mahal nakapangyayari,<br>
At ginugulan ng buhay na iwi?<br>

Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,<br>
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan<br>
Ng kawili-wiling liwanang ng araw<br>
Na nagbigay-init sa buong katawan.<br>

Sa kanya’y utang ang unang pagtanggol<br>
ng simoy ng hanging nagbigay lunas,<br>
sa inis na puso na sisinghap-singhap,<br>
sa balong malalim ng siphayo’t hirap.<br>

Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan,<br>
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal,<br>
Mula sa masaya'y gasong kasanggulan<br>
Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.<br>

Ang na nga kapanahon ng aliw<br>
ang inaasahang araw na darating<br>
ng pagka-timawa ng mga alipin<br>
liban po ba sa bayang tatanghalin?<br>

At ang balang kahoy at ang balang sanga<br>
na parangniya’t gubat na kaayaaya<br>
sukat ang makita’t sa alaala<br>
ang ina’t ang giliw lampas sa saya<br>

Tubig niyang malinaw sa anak'y bulog<br>
bukal sa barisang nagkalat sa bundok<br>
malambot na buni ng matuling agos<br>
na naka-aliw sa pusong may lungkot<br>

Sa kaba ng abang mawalay sa bayan!<br>
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,<br>
Walang alaala't inaasa-asam<br>
Kundi ang makita'y lupang tinubuan.<br>

Pati na'ng magdusa't sampung kamatayan<br>
Wari ay masarap kung dahil sa bayan<br>
At lalong mahirap. Oh, himalang bagay!<br>
Lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay.<br>

Kung ang bayang ito'y masasa-panganib<br>
At siya ay dapat na ipagtangkilik,<br>
Ang anak, asawa, magulang, kapatid;<br>
Isang tawag niya'y tatalikdang pilit.<br>

Datapwat kung ang bayan ng katagalugan<br>
ay linalapastangan at niyuyurakan<br>
katuiran puri niyat kamahalan<br>
ng sama ng lilong taga ibang bayan.<br>

Di gaano kaya ang paghihinagpis<br>
ng pusong Tagalog sa puring na lait<br>
at aling kalooban na lalong tahimik<br>
ang di pupukawin sa panghihimagsik?<br>

Saan magbubuhat ang paghihinay<br>
sa paghihiganti't gumugol ng buhay<br>
kung wala ding iba na kasasadlakan<br>
kung di ang lugami sa ka-alipinan?<br>

Kung ang pagka-baon niya't pagka-busabos<br>
sa lusak ng daya'y tunay na pag-ayop<br>
supli ang pang-hampas tanikalang gapos<br>
at luha na lamang ang pinaa-agos.<br>

Sa kaniyang anyo'y sino ang tutunghay<br>
na di-aakain sa gawang magdamdam<br>
pusong naglilipak sa pagka-sukaban<br>
na hindi gumagalang ng dugo at buhay.<br>

Mangyayari kayang ito'y masulyap<br>
ng mga Tagalog at hindi lumingap<br>
sa naghihingalong Inang nasa yapak<br>
ng kasuklamsuklam na Castilang hamak.<br>

Nasaan ang dangal ng mga Tagalog<br>
nasaan ang dugong dapat na ibuhos?<br>
bayan ay inaapi bakit di kumikilos?<br>
at natitilihang ito'y mapanood.<br>

Hayo na nga kayo, kayo ngang buhay<br>
sa pag-asang lubos na kaginhawahan<br>
at walang tinamo kundi kapaitan,<br>
kaya nga't ibigin ang naaabang bayan<br>

Kayong antayan na sa kapapasakit<br>
ng dakilang hangad sa batis ng dibdib<br>
muling pabalungit tunay na pag-ibig<br>
kusang ibulalas sa bayang piniit<br>

Kayong nalagasan ng bunga't bulaklak<br>
ng kahoy ng buhay na nilanta't sukat,<br>
ng bala-balaki't makapal na hirap,<br>
muling manariwa't sa baya'y lumiyag.<br>

Kayong mga pusong kusang pugal<br>
ng dagat at bagsik ng ganid sa asal<br>
ngayon magbango't baya'y itanghal<br>
agawin sa kuko ng mga sukaban<br>

Kayong mga dukhang walang tanging lasap<br>
kundi ang mabuhay sa dalita't hirap,<br>
ampunin ang bayan kung nasa ay lunas<br>
sapagkat ang ginhawa niya ay sa lahat<br>

Ipahandog-handog ang buong pag-ibig<br>
At hanggang may dugo'y ubusing itigis;<br>
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid,<br>
Ito'y kapalaran at tunay na langit!}}</center>

==References==
{{reflist}}
[[Category:Filipino poems]]
{{poem-stub}}
{{poem-stub}}

Latest revision as of 05:31, 18 November 2024

Pag-ibig sa Tinubuang lupa (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero Andres Bonifacio. The said poem was published in the first issue of Kalayaan. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real Philippine independence. Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.[1][2] The poem first appeared in the Katipunan's newsletter in 1896.[3]

References

[edit]
  1. ^ "Andres Bonifacio's "Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa"". Malacanang.gov.ph.
  2. ^ Landia, Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.
  3. ^ Smyth, David (2013-10-08). The Canon in Southeast Asian Literature: Literatures of Burma, Cambodia, Indonesia, Laos, Malaysia, the Philippines, Thailand and Vietnam. Routledge. ISBN 978-1-136-81605-5.
[edit]