Pag-ibig sa Tinubuang Lupa: Difference between revisions
Content deleted Content added
Tags: Mobile edit Mobile web edit |
Tag: Reverted |
||
| Line 2: | Line 2: | ||
'''Pag-ibig sa Tinubuang lupa''' (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero [[Andrés Bonifacio|Andres Bonifacio]]. The said poem was published in the first issue of ''Kalayaan''. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real [[Independence Day (Philippines)|Philippine independence.]] Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.<ref>{{Cite web|url=http://malacanang.gov.ph/7050-andres-bonifacios-pag-ibig-sa-tinubuang-lupa/|title=Andres Bonifacio’s “Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa”|website=Malacanang.gov.ph}}</ref><ref>Landia,Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.</ref> |
'''Pag-ibig sa Tinubuang lupa''' (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero [[Andrés Bonifacio|Andres Bonifacio]]. The said poem was published in the first issue of ''Kalayaan''. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real [[Independence Day (Philippines)|Philippine independence.]] Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.<ref>{{Cite web|url=http://malacanang.gov.ph/7050-andres-bonifacios-pag-ibig-sa-tinubuang-lupa/|title=Andres Bonifacio’s “Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa”|website=Malacanang.gov.ph}}</ref><ref>Landia,Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.</ref> |
||
==Poem== |
==Poem==get pranked |
||
<center> |
|||
{{quote| |
|||
Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya<br> |
|||
Sa pagkadalisay at pagkadakila<br> |
|||
Gaya ng pag-ibig sa Tinubuang lupa?<br> |
|||
Aling pag-ibig pa? Wala na nga, wala.<br> |
|||
Ulit-ulitin mang basahin ng isip<br> |
|||
at isa-isahing talastasing pilit<br> |
|||
ang salita't buhay na limbag at titik<br> |
|||
ng isang katauhan ito'y namamasid<br> |
|||
Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal<br> |
|||
sa tapat na puso ng sino’t alinman,<br> |
|||
imbit taong gubat, maralita’t<br> |
|||
mangmang nagiging dakila at |
|||
iginagalang.<br> |
|||
Pagpupuring lubos ang nagiging hangad<br> |
|||
Sa bayan ng taong may dangal na ingat,<br> |
|||
Umawit, tumula, kumanta't sumulat,<br> |
|||
Kalakhan din niya'y isinisiwalat.<br> |
|||
Walang mahalagang hindi inihandog<br> |
|||
Ng may pusong mahal sa Bayang nagkupkop,<br> |
|||
Dugo, yaman, dunong, katiisa't pagod,<br> |
|||
Buhay ma'y abuting magkalagot-lagot.<br> |
|||
Bakit? Alin ito na sakdal ng laki,<br> |
|||
Na hinahandugan ng buong pagkasi,<br> |
|||
Na sa lalong mahal kapangyayari,<br> |
|||
At ginugugulan ng buhay na iwi?<br> |
|||
Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,<br> |
|||
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan<br> |
|||
Ng kawili-wiling liwanang ng araw<br> |
|||
Na nagbibigay-init sa buong katawan.<br> |
|||
Sa kanya’y utang ang unang pagtanggap<br> |
|||
ng simoy ng hanging nagbigay lunas,<br> |
|||
sa inis na puso na sisinghap-singhap,<br> |
|||
sa balong malalim ng siphayo’t hirap.<br> |
|||
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan,<br> |
|||
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal,<br> |
|||
Mula sa masaya't gasong kasanggulan<br> |
|||
Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.<br> |
|||
Ang nangakaraang panahon ng aliw<br> |
|||
ang inaasahang araw na darating<br> |
|||
ng pagka-timawa ng mga alipin<br> |
|||
liban pa ba sa bayang tatanghalin?<br> |
|||
At ang balang kahoy at ang balang sanga<br> |
|||
na parangniya’t gubat na kaaya-aya<br> |
|||
sukat ang makita’t sa ala-ala<br> |
|||
ang ina’t ang giliw lampas sa saya<br> |
|||
Tubig niyang malinaw sa anaki'y bulog<br> |
|||
bukal sa batisang nagkalat sa bundok<br> |
|||
malambot na huni ng matuling agos<br> |
|||
na nakakaaliw sa pusong may lungkot<br> |
|||
Sa aba ng abang mawalay sa bayan!<br> |
|||
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,<br> |
|||
Walang alaala't inaasa-asam<br> |
|||
Kundi ang makita'ng lupang tinubuan.<br> |
|||
Pati na'ng magdusa't sampung kamatayan<br> |
|||
Wari ay masarap kung dahil sa bayan<br> |
|||
At lalong mahirap. Oh, himalang bagay!<br> |
|||
Lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay.<br> |
|||
Kung ang bayang ito'y nasa panganib<br> |
|||
At siya ay dapat na ipagtangkilik,<br> |
|||
Ang anak, asawa, magulang, kapatid<br> |
|||
Isang tawag niya'y tatalikdang pilit.<br> |
|||
Datapwa kung bayan ano ang bayan ng katagalogan <br> |
|||
ay nilalapastangan at niyuyurakan<br> |
|||
katwiran, puri niya't kamahalan<br> |
|||
ng sama ng lilong ibang bayan.<br> |
|||
Di gaano kaya ang paghihinagpis<br> |
|||
ng pusong Tagalog sa puring na lait<br> |
|||
at aling kalooban na lalong tahimik<br> |
|||
ang di pupukawin sa panghihimagsik?<br> |
|||
Saan magbubuhat ang paghihinay<br> |
|||
sa paghihiganti't gumugol ng buhay<br> |
|||
kung wala ring ibang kasasadlakan<br> |
|||
kundi ang lugami sa kaalipinan?<br> |
|||
Kung ang pagka-baon niya't pagka-busabos<br> |
|||
sa lusak ng daya't tunay na pag-ayop<br> |
|||
supil ng pang-hampas tanikalang gapos<br> |
|||
at luha na lamang ang pinaa-agos.<br> |
|||
Sa kaniyang anyo'y sino ang tutunghay<br> |
|||
na di-aakayin sa gawang magdamdam<br> |
|||
pusong naglilipak sa pagka-sukaban<br> |
|||
na hindi gumugol ng dugo at buhay.<br> |
|||
Mangyari kayang ito'y masulyap<br> |
|||
ng mga Tagalog at hindi lumingap<br> |
|||
sa naghihingalong Inang nasa yapak<br> |
|||
ng kasuklam-suklam na Castilang hamak.<br> |
|||
Nasaan ang dangal ng mga Tagalog<br> |
|||
nasaan ang dugong dapat na ibuhos?<br> |
|||
bayan ay inaapi bakit di kumikilos?<br> |
|||
at natitilihang ito'y mapanood.<br> |
|||
Hayo na nga kayo, kayong nanga buhay<br> |
|||
sa pag-asang lubos na kaginhawahan<br> |
|||
at walang tinamo kundi kapaitan,<br> |
|||
kaya nga't ibigin ang naaabang bayan<br> |
|||
Kayong antayan na sa kapapasakit<br> |
|||
ng dakilang hangad sa batis ng dibdib<br> |
|||
muling pabalungit tunay na pag-ibig<br> |
|||
kusang ibulalas sa bayang piniit<br> |
|||
Kayong nalagasan ng bunga't bulaklak<br> |
|||
kahoy niyari ng buhay na nilanta't sukat,<br> |
|||
ng bala-balakit makapal na hirap,<br> |
|||
muling manariwa't sa baya'y lumiyag.<br> |
|||
Kayong mga pusong kusang inuusal<br> |
|||
ng daya at bagsik ng ganid na asal<br> |
|||
ngayon magbangon't baya'y itanghal<br> |
|||
agawin sa kuko ng mga sukaban<br> |
|||
Kayong mga dukhang walang tanging sikap<br> |
|||
kundi ang mabuhay sa dalita't hirap,<br> |
|||
ampunin ang bayan kung nasa ay lunas<br> |
|||
sapagkat ang ginhawa niya ay sa lahat<br> |
|||
Ipahandog-handog ang buong pag-ibig<br> |
|||
hanggang may dugo'y ubusang itangis<br> |
|||
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid,<br> |
|||
Ito'y kapalaran at tunay na langit!}}</center> |
|||
==References== |
==References== |
||
Revision as of 12:15, 12 October 2022
Pag-ibig sa Tinubuang lupa (English Translation: Love for One's Homeland) is a poem written by hero Andres Bonifacio. The said poem was published in the first issue of Kalayaan. The poem exhorted Filipinos to join the crusade to achieve real Philippine independence. Bonifacio used the initials "A.I.B." that stands for Agapito Bagumbayan, Bonifacio's pseudonym along with the poem "Ang Dapat Mabatid ng Tagalog", another piece written by Bonifacio, according to historian Jim Richardson.[1][2]
==Poem==get pranked
References
- ^ "Andres Bonifacio's "Pag-Ibig sa Tinubuang Lupa"". Malacanang.gov.ph.
- ^ Landia,Carlo, The Heritage. Banog Journals 1999.
 | This article related to a poem is a stub. You can help Wikipedia by expanding it. |